سيستم اسپري دراير

سيستم اسپري دراير

مقدمه

خشك كردن بكمك اسپري دراير روشي شناخته شده براي توليد ذرات است كه شامل تبديل يك ماده سيال به ذرات خشك شده، با استفاده از يك محيط خشك كن داغ گازي، با مزاياي بسيار كه اغلب براي ساخت وسايل پزشكي بكار برده مي شود. در واقع، توليد ميكروسفرها و ميكروكپسول هاي طراحي شده براي سيستم هاي دارورساني بسيار رايج است. اين بررسي مراحل مختلف مكانيسم فرآيند اسپري دراير را شرح مي دهد: اتميزه كردن، تبديل قطره به ذره و جمع آوري ذرات. به طور خاص، اين كار به تنوع اتمي سازهاي موجود، سينتيك خشك كردن و اهميت پيكربندي محفظه خشك كردن، و كارايي دستگاه هاي بسته بندي مي پردازد. خواص نهايي محصولات خشك شده تحت تأثير عوامل مختلفي از جمله طراحي دستگاه خشك كن اسپري، ويژگي هاي خوراك و پارامترهاي پردازش قرار دارد. تاثير آن متغيرها در بهينه‌سازي فرآيند خشك‌كردن با اسپري و سنتز ذرات خشك شده با ويژگي‌هاي مطلوب مورد بحث قرار مي‌گيرد. مقياس پذيري اين فرآيند توليد در به دست آوردن ذرات خشك شده در مقياس زير ميكرون به ميكرون، كاربردهاي متنوعي در صنايع غذايي، شيميايي، پليمري، دارويي، بيوتكنولوژي و پزشكي دارد. اولين بكارگيري آن مربوط به سال 1860 است و يك دستگاه خشك كن اسپري اوليه توسط ساموئل پرسي در ايالات متحده در سال 1872 ثبت اختراع شد.

از زماني كه براي اولين بار كشف شد، روش اسپري دراير در مورد طراحي عملياتي و كاربردهاي آن بهبود يافته است. در واقع، دستگاه هاي خشك كن اوليه فاقد كارايي و ايمني فرآيند بودند. پس از غلبه بر اين مسائل، خشك كردن به روشي جذاب براي صنايع غذايي تبديل شد و در نهايت در دهه 1920 در توليد شير خشك مورد استفاده قرار گرفت و تا به امروز بعنوان يكي از مهمترين كاربردها باقي ماند. تكامل روند علمي جهت توليد خشك كن مستقيماً تحت تأثير جنگ جهاني دوم قرار گرفت، جايي كه نياز ضروري به كاهش وزن و حجم غذا و ساير موادي كه بايد حمل شوند وجود داشت. در نتيجه، اسپري دراير به يك معيار صنعتي تبديل شد، بخصوص در ساخت محصولات لبني. در دوره پس از جنگ، روش خشك كردن پاششي به پيشرفت خود ادامه داد و به صنايع دارويي، شيميايي، سراميك و پليمر رسيد.

حتي پس از گذشت بيش از يك قرن تحقيق، خشك كن اسپري همچنان هدف مطالعه و نوآوري به دليل افزايش تقاضا براي ذرات پيچيده با ويژگي هاي خاص است. در واقع اين عمل يك فرآيند تكنولوژيكي قدرتمند در نظر گرفته مي شود زيرا امكان سنجي براي توليد ذرات جريان آزاد با اندازه ذرات به خوبي تعريف شده را به ارمغان مي آورد. علاوه بر اين، با در نظر گرفتن توانايي استفاده از مواد اوليه مختلف و همچنين بهره وري بالا و كاربردهاي گسترده آن، اين تكنيك را بيش از پيش براي جامعه علمي جذاب مي كند.

مكانيسم خشك كردن با پاشش بر اساس حذف رطوبت با استفاده از فضاي گرم شده اي است كه محصول در آن قرار مي گيرد. اين فرآيند ممكن است با سه مرحله اصلي (اتميزه كردن، تبديل قطره به ذره و جمع‌آوري ذره) توصيف شود، اگرچه برخي از نويسندگان از چهار يا پنج مرحله جزئي براي توصيف آن با جزئيات بيشتر استفاده مي‌كنند اما در توصيف كامل همين سه مرحله اصلي و اساسي است. يك محلول به يك اتمايزر پمپ مي شود و مواد اوليه را به اسپري انتقال داده كه از آن قطرات ريز اسپري مي شوند. سپس، قطرات به داخل يك محفظه گاز خشك‌كن پرتاب مي‌شوند، جايي كه تبخير رطوبت رخ مي‌دهد و در نتيجه ذرات خشك تشكيل مي‌شود. در نهايت با استفاده از دستگاه مناسب، ذرات خشك شده از محيط خشك كن جدا شده و در يك مخزن جمع آوري مي شوند.

همه اين مراحل، به همراه شرايطي كه در آن پردازش مي‌شوند، تأثير مهمي در عملكرد مكانيزم اسپري دراير و همچنين در خواص نهايي ذرات دارند. بنابراين، هر مرحله از اين مكانيسم بايد در زمان طراحي دستگاه توجه خاصي را به خود جلب نمايند.

همچنين شما عزيزان پيشنهاد ميكنيم به آدرس https://kara-machine.com رفته و تمامي سوالات خود را از بخش مقالات يا بخش ارتباط با كارشناسان بپرسيئد تا هيچ جاي سوالي باقي نماند و بتوانيد با خيال راحت اقدام به خريد و نصب اين دستگاه نماييد.